یکی از مسائلی که همیشه دارم فکر می‌کنم، مهر و امضاء هست! واقعاً مهر و امضاء اینقدر اعتبار داره؟ یعنی من نمی‌تونم برم همون امضاء رو بکنم؟ نمی‌تونم همون مهر رو بسازم؟ خب این خیلی عجیبه که هر جایی که می‌ریم میگن امضاء کنید. یه زیر فلان نامه فلان کس باید امضاء کنه! خب اگه به امضاء کردنه، خب خودم می‌تونم اون امضاء رو بزنم پای نامه و یا مدرک و ...
درسته فقط امضاء نیست و بعضی از نامه‌ها ثبت سیستمی میشن. ولی حرف من روی نامه‌ها و مدارکی هست که سیستمی نیستن و فقط به امضاء بند هستن. من تا الان جعل نکردم. ولی مطمئنم خیلی از افراد همین امضاء و مهرها رو جعل می‌کنن و کاراشون رو هم انجام میدن. اصلاً چرا راه دور بریم. همین چند روز پیش. انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر. مگه اون تیکه کاغذ چی بود؟ فقط کافی بود که من برم چند هزارتا پرینت رنگی بگیرم از اون برگ رأی. بعد مهر رو هم بسازم که همه جا 15 دقیقه‌ای میسازن تحویل میدن. بعد اسم کاندیدای موردنظرم رو بنویسم. خب این کجاش معتبر هست واقعاً؟ یه تیکه کاغذه و مهر.
چرا واقعاً از امضاء دیجیتال استفاده نمیشه؟ مگه امنیت و جلوگیری از فساد مهم نیست؟
واقعاً وقتی دارم چیزی رو امضاء می‌کنم خنده‌ام میگیره که این خط خطی کردنه چه اعتباری داره و هر کسی می‌تونه این خط خطی‌هایی که من می‌کشم رو بکشه!
به همین سادگی هم نیست که شما میگید .شما اسم کارشناس خط شناسی آگاهی رو شنیدید .اگه اینجور بود سنگ رو سنگ بند نمیشد که
مثلاً من امروز ممکنه یه جور امضاء کنم با زاویه مختلف، با فشار متفاوت و ...
چطوری میتونن تشخیص بدن که درسته؟
یا اصلاً یه نفر مثلاً میخواد یه نامه‌ای رو امضا کنه، بعد الکی فشار دستش رو بیشتر کنه. زاویه رو کمی تغییر بده یا اینکه ضخیم‌تر بنویسه.
بعد من از کجا باید ثابت کنم که امضا خودشه؟
بعد هم فرض کنیم کد هم بزارن. خب نمیان که تک تک برن برگه ها رو بیارن بیرون و کدشو تک تک چک کنن ببینن توی این هست یا نه.
منم به این موردی که اشاره کردید برخورد کردم و معتقدم هرجایی که امکان استعلام نداشته باشه قابل جعله. خیلی جاها با یه کپی رنگی ساده مشکلمو حل می کنم که البته جوابیه برای قوانین مسخره و بروکراسی اداری وحشتناک. :P